21 - 22 april 2015

Gisterenvoormiddag heb ik de dienst kindertandheelkunde kunnen bereiken waar ik een vriendelijke verpleegster aan de lijn kreeg. Ze ging de tandarts zo snel mogelijk proberen te spreken en ging me later in de week terugbellen. Een uurtje later kreeg ik al telefoon dat ze de tandarts gesproken had en dat ze gingen bekijken wanneer ze Tuur verder konden helpen. Zijn bloedwaarden moeten goed zijn om tand operatief te kunnen/mogen verwijderen. Maar weer afwachten... Voorlopig valt de pijn goed mee en heeft hij er niet te veel last van.

hmmmm... een pannenkoek

Ondertussen is Tuur druk bezig met oefenen voor zijn communie. Hij geniet er van om dit samen met zijn vriendjes te doen. Hij kan weer even gewoon Tuur zijn. Helaas vergt dit veel energie van hem en is hij na 2 uurtjes oefenen en spelen pompaf.

Vanmorgen heeft hij les gehad en hij doet het nog steeds heel flink. Elke keer weer wat stapjes vooruit... We zijn heel trots op zijn inzet en doorzettingsvermogen alsook zijn altijd vrolijk zijn!

Namiddag is er eventjes een vriendje op bezoek geweest. Het was een fijn weerzien. Het was van op school geleden dat ze nog samen hebben gespeeld. En dat is ondertussen al twee maanden geleden!!! Pfft...

Vanavond nog telefoon van Leuven gekregen dat Tuur zijn tand waarschijnlijk volgende week al getrokken zal worden als er een OK vrij is, als we groen licht krijgen van de professor en als zijn bloed goed is. De chemo zal hier ook op afgestemd worden. Wanneer volgende week,  dat is afwachten...

Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt om alles te plaatsen en er mee om te gaan. Het gewone ritme keert terug en toch ook weer niet want we leven van chemo naar chemo. Als alles goed gaat, is het fijn maar die angsten en onzekerheden dat er altijd iets niet goed kan zijn of dat er plots iets kan veranderen, dat begint door te wegen. Nu is het leven van dag tot dag. Niks is nog vanzelfsprekend of normaal of zelfs spontaan...