Rust komt er niet, enkel meer en meer vragen, zeker na het telefoontje van namiddag.
Tuur zal chemotherapie krijgen voor de volgende 1,5jaar. Ik wist niet wat ik hoorde... 1,5 jaar?! Tegen dat Tuur dit heeft doorlopen, wordt Ties al 2 jaar!!! Het lijkt zo onwerkelijk!
Gaat hij erg ziek zijn? Gaat hij het emotioneel aankunnen? Zal hij zijn communie kunnen doen? Welke invloed gaat dit op zijn schoolloopbaan hebben? Zal ons gezin sterk genoeg zijn om dit aan te kunnen? Zoveel vragen, zoveel emoties en zo weinig antwoorden!!!
De toekomst ziet er 'leeg' uit en plannen maken kunnen we voorlopig niet!
Hij zal vanaf morgen binnenste buiten gekeerd worden om de werking van alle organen in kaart te brengen. We starten morgen met een nieronderzoek, gelukkig in dagopname zodat we in het weekend thuis kunnen zijn. Allemaal samen... nog heel eventjes genieten.
Enkele foto's van de voorbije dagen. Nothing is what it seems...
.JPG)
.JPG)
Spelen op het pleintje...
Schommelen met zus terwijl kleine broer toekijkt...
Op bezoek bij Lieselotje...
als ik dit lees word ik weer heel stil. 1,5 jaar is lang en vooral zwaar maar jullie zijn een sterk gezinnetje en hebben een fijne familie die jullie steunen het gaat jullie zeker lukken. wij blijven zeker duimen een magere troost ik weet het maar als wij op een andere manier kunnen helpen laat het dan zeker weten.
BeantwoordenVerwijderenBeste Annemie, ik moest weer even slikken toen ik het berichtje van vandaag las. Ik ken je niet persoonlijk maar als mama van Jinte uit de klas van Tuur volg ik jouw blog. Ik heb veel bewondering voor de manier waarop je met deze moeilijke situatie omgaat en hoe eerlijk je deze dingen neerpent. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenBeste Annemie en Ben, ik bewonder wat jullie al gedaan hebben allemaal en weet zeker dat jullie deze sterkte nu ook zullen doorgeven!! Veel sterkte en ik leef met jullie mee. Super Tuur gaat dit heel goed doen, daar ben ik zeker van! Juf Kim x
BeantwoordenVerwijderenBeste Annemie,
BeantwoordenVerwijderenJe kent me niet. We zijn klanten van Ben en we zijn goede vrienden van Bart en Pascale. Met tranen in de ogen heb ik jullie blog vandaag gelezen. Ik vind het supertof dat jullie dit doen! Via deze weg zou ik jullie nog veel sterkte en moed willen wensen voor de moeilijke periode waar jullie nog door moeten. Maar ... met alles wat ik lees en weet ben ik er zeker van dat jullie er samen als gezin zullen doorkomen, sterker als voorheen. YES YOU CAN!!!
Lieve
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDag Tuur,
BeantwoordenVerwijderenWat is met dat allemaal? Een monstertje dat zomaar het leven van een lieve jongen komt verstoren, dat kan toch niet? Ik vind het knap hoe jij, jouw mama en jouw papa met deze situatie omgaan. Ik ben er zeker van dat jij dit vreselijke ding gaat verslaan. Je hebt nu al bewezen hoeveel doorzettingsvermogen je hebt en wat voor een sterke jongen je bent. Super Tuur, je gaat dit super goed doen!
Groetjes,
Juf Lisanne