20 april 2015

Vandaag heeft Tuur een drukke dag achter de rug...

Voormiddag heeft hij les gekregen van juf Hilde. Ze zijn er serieus tegenaan gegaan, zijn verstand heeft op full speed gedraaid... maar hij heeft dat goed gedaan.

Namiddag eventjes (verplichte) platte rust om daarna te gaan oefenen voor zijn communie. Hij was heel blij zijn vriendjes terug te zien. Af en toe heeft hij het even moeilijk gehad, maar ook dit heeft hij flink meegedaan!

Vanavond tijdens het avondeten kreeg Tuur weer een serieuze tandpijn-aanval. We wisten even niet meer wat we konden doen. Uiteindelijk hebben we naar de oncologie-afdeling in Leuven gebeld. Na een uur proberen, werd er eindelijk opgenomen... De frustraties zaten al hoog bij mij!

Helaas konden ze daar niet helpen. Meteen werd ik doorverbonden naar de spoed, want daar liep wel een tandarts rond, kreeg ik te horen. Uiteindelijk bleek deze nog niet aanwezig waardoor we wat later konden terugbellen. Communicatie is iets wat men daar nog kan leren!!! 

Dus een half uurtje later, kreeg ik de tandarts aan de lijn. Na even zoeken, had hij eindelijk Tuur zijn dossier gevonden. Tien minuten later had hij het eindelijk ontcijferd en vertaald voor mij.

Blijkt nu dat Tuur op de lijst staat om de tand, waarvan ze wisten dat er een gaatje was, operatief te laten verwijderen?!?! En waarom weten wij dat weeral niet???

Maar Tuur heeft NU tandpijn... Wat kunnen we daar aan doen? Ik kreeg als antwoord dat ik morgenvroeg maar even naar kindertandheelkunde moest bellen om te melden dat Tuur tandpijn heeft. Dan zou hij waarschijnlijk vroeger op de lijst geplaatst worden.

Jeetje... wat een gedoe weeral! Ik ben er echt niet goed van! We krijgen het gevoel dat we al onze antwoorden zelf moeten gaan zoeken, want ze komen het ons niet vertellen.

De hele situatie begint door te wegen en wordt voelbaar in ons dagdagelijkse (gezins)leven. Het is op zoek gaan naar een manier om het te integreren en een plaats te geven zó dat iedereen er zich in kan vinden. Het is een pad vol met ups en downs...