6 augustus 2015

Op naar Leuven... vandaag worden we op het vierde verdiep verwacht om chemosoldaatjes te gaan halen.

We hebben meteen een kamer zodat we rustig kunnen bekomen van de ochtendrush.
Het was een heel fijn weerzien met verpleegster Miet, die een dikke knuffel kreeg van Tuur. Heel stilletjes heeft hij vandaag aan cliniclown Lizzie verteld dat Miet de allerliefste op het kamp was!

Omdat de klachten van hoofdpijn en buikpijn nog steeds aanwezig zijn, willen de dokters Tuur eerst onderzoeken voor dat de chemosoldaatjes toegediend worden.
Er staan een foto van zijn drainage en een echo van de buik op het programma. Tuur vindt het echt niet leuk! Verdriet en onmacht ten top vandaag...

Tussen de onderzoeken door heeft Tuur geknutseld en muziek gemaakt.

De afleiding doet hem goed, want als hij op de kamer zit, komen de traantjes. Hij heeft nergens zin in: iets eten, iets gaan drinken, even buiten wandelen,... SuperTuur voelt zich niet super meer.
Het is hem allemaal te veel! Steeds vaker krijgen we te horen: Mama, waarom doen ze me dit aan??? Dé vraag waar niemand een antwoord op kan geven... We maken ons zorgen, hoeveel kan Tuur er nog bij hebben?

Op de foto van zijn drainage is niks abnormaals te zien... oef! Een hele opluchting!
De resultaten van de echo zijn nog niet volledig binnen, maar op het eerste zicht lijkt hier ook alles normaal. De chemo kan doorgaan!