Meneer Maagpijn, Mevrouw Overgeven, Meester Ellendig Zijn waren Tuur zijn metgezellen vandaag. Vanmorgen kon hij even rechtzitten om op de IPad te spelen maar daarna was het weer 100m platliggen.
Vanaf de middag was het aftellen geblazen tot Tuur naar huis kon gaan, zo ongeduldig is hij zelden geweest.
Met toch wel een dubbel gevoel, sluiten we dit deel af. Heel blij dat we niet meer moeten blijven slapen in het ziekenhuis, dat Tuur niet meer ziek zal zijn en dat ons gezinneke niet meer meerdere dagen gescheiden zal leven... Maar toch, op een of andere manier, gaan we het vierde ook missen. Het is tenslotte 1,5 jaar onze tweede thuis geweest...
Om 16.40 was het zo ver... tijd om uit te prikken... en richting huis te gaan...
Een mega-dikke knuffel aan onze allerliefste verpleegster, luisterend oor en tweede mama... MIET!!!
Afscheid van de verpleging
Thuiskomen is de beste therapie... Tuur heeft met veel smaak gegeten en fijn met Ties gespeeld. Nu hopelijk een goede nacht en dan kan hij morgen vrolijk aan de vakantie beginnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten