maandag 22 juni 2015

22 juni 2015

We zijn de week rustig begonnen. Tuur heeft niet te veel last van de chemo, buiten het gekende moe-zijn en de bijhorende frustraties. Het aanvaarden van zijn grenzen blijft een oefening...

Dit weekend is Lieselotje komen logeren... Joepie!!! We hebben er allemaal van genoten!!!



De intensieve chemo-periode van 10 weken is voorbij. Tuur gaat nu om de 3 weken chemo krijgen tot begin september en ondertussen moet hij elke week ter controle bloed gaan laten trekken. Dit mogen we gelukkig in het ziekenhuis van Heusden laten doen. Enkel als hij iets moet bijkrijgen, worden we in Leuven verwacht.

Namiddag heb ik hiervoor een afspraak gemaakt, helaas blijft communicatie vanuit Leuven een groot hekelpunt! Ze zouden vanuit Leuven onze kinderarts verwittigen zodat hij op de hoogte is van de situatie en dat hij weet wat er verwacht wordt. Na wat op en af gebeld te hebben, ben ik te weten gekomen dat dit nog steeds niet in orde is. Uiteindelijk heb ik zelf kort verteld wat de bedoeling is, maar ik ben geen arts. Dus hoop ik dat dit tegen donderdag opgelost is!

Een botsing aan school... Tuur is tegen iemand aangelopen... Hij heeft pijn aan zijn linkeroog en weent. Mijn ogen vullen zich met tranen... Niet omdat hij gebotst heeft, maar wel omdat hij botste omdat hij die persoon niet zag, terwijl die pal voor hem stond. Mijn hart breekt... Waarom?
Ik voel de blikken, het doet zo'n pijn... Maar snel naar huis, naar onze veilige omgeving waar wij gewoon wij zijn.

Op naar morgen, deze dag achter ons latend, om met goede moed aan een nieuwe te beginnen...






2 opmerkingen:

  1. Super dat hij niet al te veel last heeft van de chemo... En goed dat je niet meer op en af na Leuven moet voor zijn bloed. Had wel nooit gedacht dat Leuven zo slecht was in hun communicatie... Jammer.
    En hier moet ik dan toch even van slikken met het vooral van Tuur op school... Kan me niet voorstellen wat er door je heen ging dat moment... Zoals zovele zou ik willen zeggen het komt goed, maar dit kan ik jammer genoeg niet zeggen... Maar duimen en hopen zal ik altijd voor jullie blijven doen!!! Dikke knuffel!!! X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Annemie, ik voel jouw pijn door me heen snijden. Maar ik weet het zeker ; morgen wordt weer een betere dag!
    Kus.
    Brigitta

    BeantwoordenVerwijderen