vrijdag 15 mei 2015

15 mei 2015 - deel 2

Tuur heeft ons namiddag nog goed laten verschieten.
Na zijn dutje kreeg hij ineens hevige buikpijn die niet dadelijk weg wilde gaan. 
In die streek ligt zijn appendicit en loopt zijn de drainage naar de blaas. We waren er dus niet gerust in en hebben het zekere voor het onzekere genomen en nog maar eens naar Leuven gereden. Tijdens het rijden ebde de pijn weg. De dokter zag en voelde nagenoeg niks aan zijn buik. We waren snel verder geholpen en gerustgesteld. Hopelijk blijft het zo...

Het was een dagje met de nodige onrust. Elke keer dat we naar Leuven gaan, blijft het op me hangen en lijkt maar langzaam weg te glijden. De confrontatie met de onzekerheid en angst is dan het grootst...

5 opmerkingen:

  1. Sterkte Annemie en heel het gezin !!! x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Was idd geschrokken en voelde me helemaal niet goed nadat jullie weg waren!! Ben heel blij dat het voorlopig goed is afgelopen!! Veel goede moed op de weg die Tuur nog moet bewandelen. En inderdaad met vallen en opstaan, met hoogtes en laagtes maar vooral met heel veel goede dingen die je van Tuur en zijn gezin kan leren!!! Dikke knuffel, Tuur!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oei... Goed dat het niks ergs is, hopelijk komt deze pijn niet meer terug!!! Ik denk dat het er niet makkelijker op wordt om telkens naar Leuven te rijden pff.... Veel strekte en je weet we staan naast jullie!!! X

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goh zeg wat een dag! Wat maken jullie toch mee... :( zo frustrerend, dit hier allemaal lezen dat Tuur zo'n pijn heeft, de onzekerheid voor jullie.... Hou vol Ben en Annemie , en Tuur, flinke kerel...bundel je superkrachten en blijf terugvechten ok?! Liefs van ons X

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Annemie,
    ik hoorde gisterenavond het slechte nieuws van Hilde.
    Tijdens het lezen van jullie mooie blog, worden de emoties me teveel.
    Hoe moeilijk moet het zijn om dit te dragen: als mama, als papa, als broer of zus...
    Het is mooi om te zien hoe jullie er als 1 grote familie zijn voor Tuur en hoe goed hij overal wordt opgevangen.
    Ik wil jullie via deze weg dan ook héél veel sterkte wensen.
    Het kaarsje dat ik vanavond brand, is er ééntje voor jullie ;-)
    Go, Supertuur, you can do it!
    Groetjes,
    Goele (vriendin van Hilde)

    BeantwoordenVerwijderen