Dank je wel aan iedereen voor de vele kaartjes, briefjes en tekeningen!!! Tuur vond het heel leuk om zoveel post te krijgen. Zooo veel dat hij niet de tijd heeft gehad om het allemaal op kamp te bekijken.
Eindelijk was het moment aangebroken om Tuur te gaan halen. Een beetje nerveus reden we richting Gasthuisberg. Tuur kwam niet met de bus mee omdat hij de drukte en het lawaai niet kan verdragen. Hij komt met de auto van verpleegster Miet mee, die zich de voorbije week een beetje over hem ontfermd heeft.
Daar kwam de bus aan. De valiezen van Tuur zaten in de bus dus die hadden we snel, nu Tuur nog. Het bleef maar duren... Na een telefoontje naar Miet, bleek dat ze een afslag had gemist door Tuur zijn gebabbel en dat ze door Brussel moesten rijden. Ons geduld werd op de proef gesteld. Die Tuur toch :-). Na nog drie kwartiertjes te hebben gewacht, konden we onze kapoen eindelijk in onze armen sluiten!!!
Hij heeft zich enorm goed geamuseerd en lekker gegeten, dat konden we afleiden uit de vele verhalen die hij vertelde. Ook thuis stond zijne tetter niet stil... heerlijk!!!
Toen we vroegen of hij volgend jaar nog zou meegaan, zei hij: dat weet ik nog niet... Dat bekijken we volgend jaar dan weer.
Het was alleszins een onvergetelijk avonTUUR... voor ons allemaal!
Geweldig!!!! :-) blij dat hij veilig terug thuis is. Genieten maar samen!!!
BeantwoordenVerwijderen