24 maart 2015

Wat een lange dag, de langste uit ons verblijf in Gasthuisberg naar mijn gevoel...

Tuur heeft afgelopen nacht slecht geslapen. Hij was vanaf half vijf vanochtend meer wakker dan dat hij sliep. Ik had hem nog tot half zeven kunnen 'sussen', maar toen was het tijd om op te staan en tv te kijken. Mama vond dat iets minder, want de vermoeidheid begint stilaan door te wegen.

We hadden een drukke dag voor de boeg...

Na het ontbijt stond de psychologe klaar om Tuur mee te nemen voor de laatste testjes. Hij had er zin in en hij had het ook heel goed gedaan. 

De psychologische testjes zijn achter de rug. Nu kunnen ze dit gebied in kaart brengen zodat ze iets hebben om te vergelijken als hij over twee terug getest zal worden.

Daarna werden we opgehaald om een echo van de buikstreek te laten maken. In Tuur zijn ogen maar een 'gewoon' onderzoek, zonder prikken, dus hij vond het allemaal oké. Al zijn organen in de buikstreek zagen er goed uit. Joepie!

Terug naar de kamer, waar hij niet te houden was om in de speelzaal te gaan spelen/knutselen. Daaaag mama... riep hij en weg was hij. Ja daar zat ik dan... alleen! 

En dat 'alleen' zijn, begint emotioneel door te wegen. Ik mis het thuisfront. Het is zwaar om Ties en Fien zo lang te moeten missen.

Namiddag is hij weer mee gaan turnen met de 'turnsmurf' (Kiné). Wat was ze verbaasd over zijn vooruitgang... Buiten het feit dat enkele spieren in zijn benen nog wat te kort zijn en zijn evenwicht hem af en toe parten speelt, doet hij dat SUPER goed!!!

De volgende onderzoeken komen er aan.

Eerst staat er nog een oogonderzoek op het programma. Het zicht aan zijn rechteroog is verslechterd na het plaatsen van de drainage, maar dat zou zich op termijn nog kunnen herstellen. Dit gaan ze opvolgen. De oogzenuwen zagen er nu wel prima uit!

Daarna werden we verwacht voor een echo van zijn hart. Na 1,5u wachten waren we eindelijk aan de beurt. Ook hier was alles prima in orde, een goed werkend gezond hart. Oef!

Nu weten we dat Tuur zijn organen in goede conditie zijn om aan de behandelingen te beginnen.

Snel terug naar de kamer, want Tuur had nog plannen... spelen in de speelzaal! 

Even later kwam hij me halen, want hij ging muziek maken in de muziekkamer en ik moest meedoen. Wat was dat heerlijk!!! Samen drummen, xylofoon spelen en zingen. Toen werd het me even te veel... Ik was vergeten dat zingen zoveel emoties kon losmaken. Het was heerlijk om dit samen met hem te doen! We hebben er beide van genoten!

Vanavond nog een stapje in de wereld gezet. Zoals het hoort na een concert, zijn we frietjes gaan eten... in de cafetaria :-). Met een spelleke uno erbij hebben we het gezellig gemaakt...

We hebben allebei op tijd en stond onze dipjes gehad vandaag...

Tuur beseft meer en meer dat de weg nog lang is en dat hij zijn gewone leventje even moet missen. Ik ben blij dat hij het kan benoemen en dat hij de traantjes kan laten vloeien. Hij herpakt zich telkens zo goed en is na elke dip weer even vrolijk. Wat ben ik fier op onze SUPER Tuur!!!

Nu gaan we naar dromenland, want morgenvroeg komen ze Tuur rond 7u halen om zijn prikdoosje te plaatsen...