26 maart 2015

Tuur is gisteren heel vlot in slaap gevallen en heeft een goede nacht gehad.

De ochtend is vlot verlopen. Tussenin moet hij veel naar het toilet gaan, wat normaal is omdat hij 24 uur gespoeld wordt na de chemo. Al het vocht dat via de infuus inloopt, moet er natuurlijk ook weer uit.

De misselijkheid steekt af en toe de kop op, maar het blijft met de medicatie die hij krijgt redelijk goed onder controle. Zijn medicatie krijgt hij in tabletvorm en na enkele keren oefenen, heeft hij de techniek van het doorslikken al helemaal onder de knie.

Hij is nog steeds zijn vrolijke zelf, enkel wat meer moe.
Hij heeft weer heel wat activiteiten gedaan vandaag: naar de kiné, knutselen, muziek gaat spelen, gaan dansen en lachen met de cliniclowns Lizzy & Bono.

Bij het krijgen van de kanjerketting is er iets misgelopen. Vandaag is dat rechtgezet en heeft Tuur alle kralen gekregen waar hij recht op heeft... Dat kan al tellen he?

Tuur is ondertussen goedgekeurd door de dokters en we mogen vanavond nog naar huis. Hij moet nog spoelen tot 18.30, dan wordt alles afgekoppeld en dan kunnen we vertrekken naar papa, Fien en Ties!

De drukte van de dag begint zijn tol te eisen. Tuur is misselijk en heeft last van braakneigingen. Hij is vandaag over zijn grenzen gegaan. Gaandeweg zal hij moeten leren luisteren naar de signalen van zijn lichaam om zichzelf rust te gunnen. Dit is niet gemakkelijk voor een levendig en energievol kereltje van 7 jaar.

In de auto valt hij zo goed als meteen in slaap. Ik rij met een dubbel gevoel richting thuis. Aan de ene kant heel blij dat we weer thuis allemaal samen zijn. Aan de andere kant zoveel dingen om op te letten en zoveel dingen om mee rekening te houden. Ik laat het met een bang hartje op me afkomen, want ik weet dat het uiteindelijk allemaal een routine zal worden.

Thuis speelt Tuur nog even voor we aan het slaapritueel beginnen. Tandjes grondig poetsen en 1 min naspoelen met een speciaal product. Het poetsen verloopt moeizaam en al brakend. Tijdens het spoelen krijgt Tuur zijn klopje... het wordt hem allemaal even te veel. Het vergt veel energie en doorzetting van hem al die vervelend dingen te moeten doen. Na heel wat traantjes en boosheid, is hij rustig in slaap gevallen.
Helaas gaan we hem vannacht nog twee keer moeten wakker maken om zijn medicatie tegen de misselijkheid te geven...